اینکه تصور برخی مسئولان از زیرساختها تجهیز رختکن، نصب دوش پرفشار حمام و شیرآلات سرویس بهداشتی درجه یک است نیز معضل تازه ای در این وادی است. اینکه استادیوم از نظر سازه و چمن در شرایط مطلوبی برای برگزاری یک مسابقه باشد خوب است ولی می بینیم مشکلات تنها محدود به مستطیل چمن و راهروی بین دو رختکن محدود نمی شود.
نحوه ساماندهی و استقرار تماشاگران در داخل استادیوم از جمله مهمترین معضلات دیگری است که در این سالها شاهدش هستیم. اینکه نیروهای امنیتی تحت دستور چه نهادی اقدام به ایجاد نظم و آرامش در فضای استادیوم ها کنند هنوز تعریف نشده است! برخی این را وظیفه باشگاه می دانند و برخی ایجاد امنیت را به سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال ربط می دهند و گروهی معتقدند وزارت ورزش باید در هر استان با استانداری و نیروهای انتظامی اش هماهنگ باشد تا نظم برقرار شود.
اینکه ماشین های امدادی را چه کسی هماهنگ کند و مسایلی از این دست نیز همواره در حاشیه بحث برگزاری مسابقات، یکی از موارد مهم بوده که همچون دست اندازی بر سر راه برگزاری رقابتها وجود داشته و هنوز هم کسی نمی داند مسئول اصلی ایجاد هماهنگی با این نهادها اعم از نیروی انتظامی، اورژانس تهران، آتش نشانی و سایر ارگان ها چه کسی یا چه گروهی هستند!
از اتفاقات مثبت این دوره این بوده که سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال اعلام کرده اند یکبار برای همیشه این وضعیت را تغییر خواهند داد. البته باید صبر کرد و دید مهدی تاج و دیگر مدیران فعلی فوتبال تا کجا می توانند پای حرفشان بایستند! چرا که سابقه نشان داده هر بار پس از کمی مقاومت با چند تماس از بالا و پایین، باز هم لیگ به همان منوال قبلی برگزار شده است. آنچنان که هم اکنون ۱۸ دوره اش را با همان کیفیت غیراستاندارد پشت سر گذاشته ایم و باز هم فینال جام حذفی ۹۸-۹۷ فوتبالمان به جای ساعت ۲۱، با دو ساعت و خرده ای تأخیر سوت خورد تا برای نخستین بار در تاریخ فوتبال یک مصاف فوتبالی در دو روز برگزار شود!
لینک مطلب: | http://enghelab-news.ir/News/item/3493 |