یک پیرمرد دو تابعیتی در حالت مستی به یک زن محجبه تعرض می کند و جنین درون رحمش را به قتل می رساند. همسر زن، فرمانده یک پایگاه بسیج است و وقتی متوجه میشود حامیان بانفوذ این پیرمرد قرار است او را از چنگ قانون برهانند، خود دست به اسلحه می شود و تلاش می کند حقش را بگیرد. نقد هر فیلمی از فیلمنامه و قصه شروع می شود و دیدن این فیلم جرم است در همین ایستگاه اول ناکام باقی می ماند.

دیدن این فیلم جرم است برای اکثر تماشاچی های حرفه ای سینما، یک بازسازی از آژانس شیشه ای ابراهیم حاتمی کیا است که برای مخاطب دهه ۹۰ ساخته شده است.


فیلمنامه برخلاف آژانس شیشه ای هیچ وقتی را برای پیش زمینه چینی صرف نکرده و یک ضرب وارد قصه می شود و همین حمله ناگهانی پیرمرد به زن چادری شوک را به مخاطب وارد می کند.

آژانس شیشه ای از نقطه شروع تا شلیک اولین و آخرین گلوله حاج کاظم،‌ یک منطق روایی مشخص را دنبال کرده، فضا را معرفی کرده، شخصیت پردازی کرده و شخصیت اصلیش را برخلاف میلش مجبور می کند دست به اسلحه ببرد.

 

دیدن این فیلم جرم است مظلومیت بسیجی ها را در مقابل نیروهای  امنیتی نشان می دهد و خاطراتی از دستگیر شدن در ماجرای سفارت انگلیس و گذشتن از حق برای منافع ملی را به تصویر می کشد.

 

 

 

امیر که فرزند شهید و برادر دو شهید مدافع حرم است و همسرش هم فرزند یکی از فرماندهان شهید است که سرش را برای نجات یک کدک 4 ساله داده است حالا از حق تعرض به همسرش و کشیدن چادر از سرش و کشتن فرزندش می گذرد و فقط درخواست می کند تا یک سیلی به آن تبعه مست انگلیسی بزنند و بعد بدون هیچ محاکمه ای آزادش کنند که تمام آن مسئولان به ظاهر امنیتی مقابلش گارد می گیرند و حتی هزاران جرم معاند و همکاری با سرویس های جاسوسی را به او منتسب می کنند.

 

پایان فیلم اما هر چند تلخی بازداشت و دستگیری بسیجیان را دارد که حقیقتی است تلخ در همه برهه های سیاسی کشور اما شیرینی برخورد مقتدرانه سردار با تبعه مست انگلیسی را به تصویر می کشد.