در این چارچوب اضافه برداشتهای بانکها از بانک مرکزی در گرو ارائه اوراق مالی از سوی بانک به بانک مرکزی خواهد بود. بهعنوان مثال بانک برای ۱۰۰ واحد اضافه برداشت، اوراق متناسب با آن (ارزش اوراق درصدی بالاتر از میزان اضافه برداشت خواهد بود) به بانک مرکزی میدهد و بانک مرکزی این اوراق را تا مقطعی مشخص نزد خود نگه خواهد داشت.
اگر بانک در زمان تعیین شده بدهی خود را تسویه کند، اوراق مالی به وثیقهگذاشته شده را از بانک مرکزی دریافت خواهد کرد. اما در صورتی که بانک در زمان تعیین شده اضافه برداشت خود از منابع بانک مرکزی را تسویه نکند، بانک مرکزی میتواند این اوراق را در بازار بفروشد و وجه آن را بهازای طلب خود از بانک بگذارد و بدهی باقی مانده را طی فرآیندی از بانک وصول کند.
در این چارچوب، با توجه به اینکه ارزش اوراق مالی از میزان بدهی بانک بیشتر است، بازپرداخت اضافه برداشت از زمان تعیین شده از لحاظ اقتصادی صرفه بیشتری دارد و به همین دلیل انگیزه بانک بازپرداخت بدهی در موعد مقرر خواهد بود.
همچنین طبق برنامهریزی بانک مرکزی، بانکها رتبهبندی میشوند و بانکهایی که در این رتبهبندی جز بانکهای بد قرار بگیرند، امکان حضور در فرایند عملیات بازار باز را نخواهند داشت.
کنترل اضافه برداشت بانکها، تنظیم نرخ سود و مدیریت نقدینگی و پایه پولی از اهداف اصلی اجرای عملیات بازار باز است.