ما با ریشههای همین دوستانی که امروز خود را اصولگرا مینامند، در مجلس اول بیشترین مشکل را داشتیم حتی بیش از ملی-مذهبیها یا ملیگراها، تفکراتشان ارتجاعی بود.
به گزارش
پایگاه خبری تحلیلی انقلاب نیوز،هادی غفاری، از روحانیون اصلاح طلب و فعالین فتنه 88 و همچنین از نمایندگان مجلس اول در گفتوگو با «اعتماد» از خاطرات دوران نمایندگیاش در این مجلس گفته و البته یکبار دیگر اظهارات شاذی را نیز بیان کرده است.
گزیده اظهارات این روحانی اصلاح طلب به شرح ذیل است:
*در مجلس اول و دوم و سوم نمایندگان جرات کردند و به امام نامه نوشتند و این از افتخارات مجلس اول و دوم و سوم است. بعد از آن کسی جرات نکرد نامهای بنویسد و از فلان کار فراقانونی بگوید. تعدادی از نمایندگان نزدیک به 40 تا 45 نماینده به امام نامه نوشتند و نزدیک به 6 یا 7 اقدام امام را نمایندگان نه غیرقانونی بلکه فراقانونی میدانستند. در همین راستا هم به امام نامه نوشتند. مثلا یکی از این اقدامات دادن بودجه بیشتر به وزارت اطلاعات یا کمیته امداد بود؛ نهادهایی که مجلس نمیخواست بودجه بیشتری برای آنها در نظر بگیرد چون هم پول نداشتیم و هم معتقد نبودیم که باید پول بیشتری در نظر گرفته شود. بنابراین نمایندگان در نامهای به امام نوشتند که این اقدام شما برخلاف قوانین است. برخی میگفتند این کار را نکنید و ممکن است امام ناراحت شوند اما من معتقد بودم امام آنقدر دموکرات و آزادیخواه هستند که از این موضوع ناراحت نشوند. اتفاقا تیتر نامه هم تند بود.
* قوانین آیه قرآن و وحی منزل نیستند. همان قانونی که در مجلس وضع میشود را میتوان با طی فرآیندی تغییر داد حتی قانون اساسی وحی منزل نیست. منظور این نیست که ما حق داریم بر خلاف قانون اساسی عمل کنیم اما میتوانیم به صورت جمعی و با صدایی ملی اصلاح قانون اساسی را مطالبه و رفراندوم برگزار کنیم. وقتی ملتی یک تفکر را نمیخواهند یا تفکر و قوانینی وجود دارد که دهان نماینده مجلس را میبندد، چرا نباید برای تغییر آن تلاش کرد. قانون را ما نوشتیم و میتوانیم خودمان اصلاحش کنیم. کما اینکه قوانین قبلی که وجود داشت و در حکومت دیگری نوشته شده بود را اصلاح کردیم. عدهای هم میتوانند قوانینی که ما 40 سال قبل نوشتهایم را اصلاح کنند. اصلاح قوانین در هیچ جامعهای عیب و زشت نیست. امام یک بار در یک مصاحبهای فرمودند گیرم شاه خوب بود. این جور بود و آن جور بود اما ملت این شاه خوب را نمیخواهند.
* ما در مجلس اول اصلا کمونیست یا مارکسیست نداشتیم. این تهمت را کسانی که امروز به شدت به نظارت استصوابی معتقدند در مورد مجلس اول مطرح کردند. شاید لیبرالهایی به تعبیر امروزی حضور داشتند یا ملیگرا بودند اما همگی درد ملت و کشور را داشتند و اینگونه نبود که آنها دلشان کمتر از من برای این کشور و مردم میسوخت. منتها به لحاظ تاکتیکی با هم تفاوت داشتیم. ما در مجلس اول و دوم و سوم مزدور نداشتیم. برخی بودند که کم فکر میکردند و زیاد حرف میزدند، یا به تعبیری تندرویهایی صورت میگرفت.
* در مجلس اول جریانی به نام حزبالله داشتیم که این جریان بعدها علیه جریان اصلاحات شد. در واقع ما شدیم چپ و آنها شدند راست. راستیها مسائلی را مطرح میکردند که ما به آنها اعتقاد نداشتیم. برای نمونه آقایانی که امروز به جناح راست معروف هستند، معتقد بودند اگر کسی در خانه چاه نفت پیدا کرد، چاه نفت برای خودش است. نمایندگان چندینبار در زمینه مالکیت به امام نامه نوشتیم و امام هم استدلالی همه را پاسخ دادند. ما با ریشههای همین دوستانی که امروز خود را اصولگرا مینامند، در مجلس اول بیشترین مشکل را داشتیم حتی بیش از ملی-مذهبیها یا ملیگراها، تفکراتشان ارتجاعی بود.
انتهای پیام/