پور احمد داستان فیلم را بر اساس یک کتاب نوشته است، کتابی روانشناسانه که ایرادهای بسیاری در داستان دارد اما کارگردان این ایراد ها را حل نکرده است.داستان کتاب روایتگر زندگی دختری شاعر به نام ترمه است که مادرش لیلی بعد از دوازده سال بار دیگر به ایران برگشته تا هم تکلیف مال و اموال همسرش را مشخص کند و هم اینکه ترمه را با خود به خارج ببرد. ترمه به همراه فردی که دوست قدیمی پدرش است و او را عمو جهان می خواند زندگی می کند اما هر از گاهی هم با پسری که استاد نقاشی اش بوده و قرار ازدواج دارد به سر می برد و در خانه اوست. پسری که هم ترمه را دوست دارد و هم با دوستان ترمه روابط غیر اخلاقی دارد و این روابط بارها در فیلم به نمایش در می آید و ترمه شاهد خیانت های امیر (نامزدش) می شود و فیلم بی هیچ ابایی صحنه هایی را نشان می دهد که امیر دختری را که دوست ترمه است شب به خانه  برده و تا صبح با او بوده است... و یا نیمه شب وارد اتاق یکی از دوستان ترمه می شود و ...

 

 

این همه ماجرا نیست. عمو جهان هم در خانه اش یک مشروب خور حرفه ای است و انواع آن را در ویترین خانه دارد و همیشه مست مست است تا جایی که ترمه بعد از 10 سال می فهمد مادرش با عمو جهانش روابط پنهانی داشته و شب هایی که با همسرش دعوا می کرده نزد او می رفته و می مانده و پدر ترمه به همین دلیل خود کشی می کند و مادرش بعد از 10 سال که بر می گردد باز هم به خانه جهان می رود و بعد از یک شب بودن با او خانه ترمه را به نام خود می کند!

 

این همه سیاه نمایی و فساد اخلاقی و مشروب خوری بدون شک در زندگی ایرانی جایی ندارد و نمونه این فیلم ها را می توان صرفاً در شبکه های جم تی وی و من و تو مشاهده کرد!

 

 

 

تیغ و ترمه پر از آشوب است و نمی‌تواند خودش را از منجلابی که خالقش در جای جای آن خلق کرده نجات دهد؛ فیلم هیچ هویتی ندارد و متعلق به سینمایی است که آن را باید بدتر از ضعیف قلمداد کرد و معلوم نیست که چطور کارگردان و یا دیگر عوامل فیلم متوجه این موضوع نشده‌اند.

 

فیلم در شرایطی پایان می یابد که پر از ابهام باقی می ماند. به عنوان نمونه نقش امیر در یک سوم پایانی فیلم حذف می شود و مشخص نمی شود امیر چه شد؟! و یا مادر ترمه که پاسپورتش را از دست داد در ایران ماند یا رفت و یا عمو جهان بعد از بلایی که ترمه سر او می آورد چه می شود؟ و موضوعات دیگری که هیچ کدام در این داستان روشن نمی شود...